موسیقی ویروسی پروتئین های خوشه ای ویروس کرونا ، اثری موسیقایی از «مارکوس بوهلر» موسیقیدان شناخته فرانسوی است. او همراه با دیگر پژوهشگران باستون ساختار پروتئین خوشه ای کرونا و انتقال آن به سلول انسانی را تبدیل به یک قطعه موسیقی کرده اند. با این تبدیل ، دانشمندان می توانند به نقاط ضعف ویروس پی برده و به آن حمله ور شوند. با الهام از ساختار ویروس، که در عکس هایی از آن آمده ، کارشناسان ، موسسه فن آوری - میت- قطعه ای موسیقی از ویروس کرونا، ساختند.

در این قطعه موسیقی ، به مدد فلوت ها و سازهای زهی ، می توان به پاشنه آشیل ، با ضعف های ویروس کرونا پی برد و آن را از کار انداخت. فلوت ها و سازهای زهی ، سیمای متفاوتی از ویروس را  در نت های موسیقی تجسم می بخشند. و آن را به زبان موسیقی می گردانند. هر آمینواسید ، صاحب یک نت است و در مجموع ، یک قطعه موسیقایی را می سازند. به این ترتیب دانشمندان می توانند پی به پروتئین برده و پادتن  ها را شناخته و داروهایی برای نابودسازی آن یافت و مانعی برای عفونی ساختن سلول شد.

به نظر می آید ، مرگ حاصل از ویروس کرونا، دارد. آرام آرام ، کاهش پیدا می کند. واشنگتن تایمز می گوید: مرگ ها دارند رخت بر می بندندو نیویورک و با آن ، ایتالیا و اسپانیا ، نفسی تازه می کند. آن چه که سبب می شود تا برخی از شهرها متوسل به قرنطینه کردن مردم نشوند. اگر چه مرگ ها، در آمریکا از مرز ده هزار تن گذشت. به نظر اکنون نوری در پایان تونل، به چشم می آید. روزنامه آمریکایی واشنگتن تایمز.

تحلیل گر سیاسی  درلوموند می گوید: در پایان جنگ جهانی دوم ، فرانسه با 600 هزار کشته رو دررو شد. از هر ده خانواده ، یک تن بی خانمان شد. اکنون فاجعه در عصر کرونا ، چنین مصیبتی بر فرانسه وارد نکرده است . فرانسه  و با آن ملت های دیگر، در  هفتاد و پنج سال پیش ، بر خاستند، از ویرانه های غول آسای سال های 1939/1945 پس از آن در هفتاد و پنج سال پیش جهان ، آرام آرام ایستاد. تاریخ ، شاید نگوید چه کنیم ، اما کمک مان می کند تا راه را پیدا کنیم. روزنامه فرانسوی لوفیگارو.

انگلیس نگران نیست. خبر نخست روزنامه های جهان است  و با آن به اتاق مراقبت های ویژه رفتن بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس.

فایننشال تایمز  می نویسد با بدتر شدن وضعیت جسمانی اش ، بوریس جانسون ، راهی مراقبت های ویژه شد.

دومینیک راب ، وزیر خارجه انگلیس جانشین او شد. عکسی از بیمارستان سنت توماس در روزنامه فرانسوی لوموند ، خبر از بستری شدن نخست وزیر انگلیس در آن می دهد.

دیپلمات برجسته ، انگلیس است. روزنامه فرانسوی لوفیگارو نوشت

روزنامه دیگر فرانسه لوفیگارو می نویسد: انگلیس نگران است.

انقراض نسل خرس ها در یک مستند ، سبب شد تا گرتا نوتبرگ ، کودک یازده ساله سوئدی به پاخیزد و برای نجات سیاره مان ، انقلابی را در جهان آغاز کند. همچنین بود  که اورلی والون نویسنده سی و شش ساله  فرانسوی ، مضطرب گفت‌، دیگر رومانی نخواهد نوشت ، مگر درباره حفظ سیاره مان که دارد از هم می پاشد. ذوب شدن کوه های یخ ، افزایش دما ، انقراض حیوانات و گیاهان ، آلودگی پلاستیک ، ما را برای حفظ سیاره مان بیدار می کند.

صاحب این اسلحه دوست داشت ، موزه آن را حفظ کند ، اما پس از یک سال و نیم بحث و جدل ، این خواسته ، ممکن نشد. به نظر می آید ، اسلحه شلیک شده است ، کسی نمی تواند مانع آن شود. کارشناسان معتقدند ، اسلحه  ون گوگ ، پس از حراج ، قیمتی عجیب خواهد یافت. با حسی غریب که آدمی، وقتی آن را به دست می گیرد، به آن پی می برد.

لوموندو ، روزنامه فرانسوی می نویسد : اسلحه که ونسان ون گوگ ، نقاش پرآوازه فرانسوی ، با آن دست به انتحار زد ، یا او را با آن کشتند  در دروئوی به حراج در می آید. قتلی که در سی و هفت سالگی نقاش رخ داد. برای کارهای نامعمول ونسان ون گوگ ، پاسخی نیست. موزه آمستردام سه سال پیش با عنوان ، بر لبه جنون : بیماری ون گوگ ، همایشی برای این پاسخ بر پا کرد، که همچنان ، بی پاسخ ماند.اکنون سلاح جنایت ، در بازار حراج ، چکش می خورد. به قیمت تخمینی چهل هزار تا  شصت هزار یورو.

امیدواری، برای سلامت انسان مفید است. بررسی تازه روانشناسان آن چنان که در روزنامه فرانسوی لوفیگارو آمده می گوید آنان که در زندگی با امید، سرمی کنند، نسبت به دیگران بیشتر عمر می کنند. مشتاق بودن، شگفتی ساز بودن، زندگی باشور بیشتر، طول عمر انسان را افزایش می دهد. قانع بودن درزندگی، داشتن نگاه مثبت، امید به آینده داشتن سبب افزایش عمر می شود. آنان که با اضطراب، نگرانی و نومیدی، زندگی می کنند. در قیاس با آدم های مثبت، عمری کوتاه تر دارند. پژوهش تازه در بیمارستان کرتل این را می گوید.

هنر دشوار شاد بودن، عنوان پژوهش «کرستف دوره» است. آیا شادی می تواند دست یافتنی باشد. اکنون در دانشگاه های جهان، شادی را تدریس و آموزش می دهند. دانشگاه هاروارد، چنین کلاس هایی دارد. دانشمندان می گویند، شادی را باید آموخت، درک کرد و انتقال داد. انگار در یک بطری باشد، آن را باز کنید، همه چیز را در آن خواهید یافت. دست کم در تمام روز. »فرانسوا خاویر بلامی» ، پژوهشگر فرانسوی می گوید: آنان که درپی شادی های ساده هستند. آن را مثل هر کالای مصرفی به کار می گیرند.

لوفیگارو، روزنامه فرانسوی از دیدار امانوئل مکرون، رئیس جمهوری فرانسه، از روستای خانه دوگل می نویسد. مکرون در برابر گروهی از بازنشستگان معترض به کاهش حقوق شان و درآمد کم شان می گوید: کمتر ناله کنید. نمی دانید، ما چقدر خوشبختیم. کشور باید از روزهای جنگ و رهبری ژنرال دوگل، سرمشق بگیرد. مکرون گفت: می توانید آزادانه حرف بزنید، اما گله نکنید. ژنرال، درست می گفت، اگر هر کسی، چنین کند، کشور متفاوتی خواهیم بود.

روزنامه فرانسوی لوفیگارو در گزارشی به تفصیل از ترور آبراهام لینکلن، شانزدهمین رئیس جمهوری آمریکا می نویسد، با این پرسش، که اگر لینکلن امروز ترور می شد با تجهیزات پیشرفته پزشکی، زنده می ماند؟ و آن گاه می گوید، در 1865 بود که جان ویلکز بوت سر رئیس جمهوری را هدف گرفت. نخستین جمهوریخواهی که آمریکا را گرداند لینکلن حقوق دان ایالت کنتاکی بود، که برده داری را لغو کرد. آن چه سبب جنگ داخلی آمریکا شد. با 620 هزار کشته، در خونین ترین جنگ در تاریخ آمریکا. ده ها هزار غیر نظامی هم به این تعداد کشته اضافه شدند..

روزنامه فرانسوی لوموند هم می نویسد: فرانسوا اولاند، رئیس جمهور پیششین فرانسه ، بار دیگر به جانشین اش امانوئل مکرون ،سخت تاخت.البته بی آن که نامی از او ببرد. فرانسوا اولاند، در همایش کوچک سوسیالیست ها، گفت: دلتنگ فرانسه است. او یاد آور شد، هرگز چپ را رها نخواهد کرد. و این که هرگز از فرانسه، دوری نمی کند. فرانسوا اولاند می گوید: هرگز از خانه، وطنی اش خارج نشده است. جز از الیزه.