سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد، در جهان و در انگلیس به ویژه نزدیک به فقط 9 درصد از آدم ها ، فیبر مورد نیاز بدن خود را که دست کم باید 25 تا 29 گرم باشد ، تامین می کنند. بهداشت جهانی فهرستی از مواد غذایی ، حاوی فیبر را ارائه داده است. حبوب و غلات ، از غنی ترین اند. همچنین است موز. در یک موز متوسط ، سه گرم فیبر وجود دارد. یک سیب کوچک به وزن هشتاد گرم ، دو تا سه گرم حاوی فیبر است.

از دیگر مواد غذایی ، توصیه بهداشت جهانی ، حاوی فیبر، مورد نیاز بدن انسان ، نان است و سیب زمینی پخته با 2 گرم فیبر. پاستا، سپاگتی، حای هشت گرم فیبر است.نخود، لوبیا، باقلا، دارای شش تا هشت گرم فیبر در یکصد و پنجاه گرم از‌آن اند. پژوهشگران می گویند : کاهش فیبر در بدن ، سبب ایجاد بیماری های قلبی می شود.

سیمونه وانسینی در صفحه طب و پژوهش روزنامه ایتالیایی له رپوبلیکا ، می نویسد : امروزه میلیون ها تن در جهان ، زندگی شان را مدیون  پیس میکر هستند ، دستگاهی کوچک و قابل کاشت در بدن که ضربان قلب را تنظیم می کند. این نمونه ها، با باطری کار می کنند ، اما در آینده «پیس میکری» خواهد آمد ، که نیازی به باطری نخواهد داشت.مثل یک ساعت خودکار ، که انرژی  خود را از حرکت انسان به دست می‌ آورد. در این  مورد ، ضربان قلب ، این انرژی را به دستگاه می دهد.

«پیس میکر» ،اکنون انرژی اش را از راه سایش برخی مواد به هم به دست  می‌ آورد. انرژی ای  حاصل از سایش فیلم های بسیار نازک. اکنون با این تدبیر ، و به مدد همین  فن آوری ، «پیس میکر» ، بدون نیاز به باطری که عمری محدود دارد ، در بدن ، کاشته می شود. باطری هایی که می گویند عمر پنج تا ده سال و حداکثر پانزده سال دارند. فن آوری ای که به مدد یک موسسه ، پدید آمده است. موسسه فن آوری «جورجیا» این فن آوری را با موفقیت در حیوانات ، آزموده است.

حقایقی خنده آور درباره خنده. 

طوطی ها می خندند ، موش ها هم و انسان هم به دلایل اجتماعی، می خندد.اما حقیقت این است که انسان سی برابر ، بیش از تنهایی ، با دیگران و در کنار آن ها ، می خندد. بررسی های علمی نشان می دهد ، به طور متوسط آدم ها از ده دقیقه ، هفت دقیقه  آن را به خنده می گذراند. انسان ، بیش از آن چه که فکر می کند ، می خندد.تصورمان  این بود ، که فقط انسان می خندد ، اما پژوهش های علمی می گوید‌: میمون ها ، طوطی ها و حتی موش ها هم می خندند. این ها را سوفی کات می گوید ، متخصص علوم عصب در دانشگاه لندن.

در سودان، بیش از یک و نیم میلیون انسان، بر لبه مرگ از گرسنگی اند. له رپوبلیکا با عنوان می ترسم بمیرم، از فاجعه در راه می گوید رشد فقر و گرسنگی، سودان را تهدید می کند. بیش از شش میلیون سودانی، با گرسنگی شدید رو در رو هستند. بل ترو، تحلیل گر سیاسی روزنامه انگلیسی ایندیپندنت هم می گوید: به رغم توافق صلح میان نیروهای متخاصم، سودان، در خطر قحطی و گرسنگی است. ربکا 38 ساله مادر پنج فرزند می گوید یک هفته است چیزی نخورده است.

ابر جامبوها، در آسمان می تازند، پنجاه سال از عمر کنکورد، هواپیمایی با سرعت مافوق صوت می گذرد، که پس از توقفی بلند مدت اکنون در راه است. اصلاح ژن در انسان، دیگر افسانه نیست. حقیقت است پزشکی امروز، می گوید: می توان هر آن چه دلخواه ما است، با ژن انسان بکنیم. دست کاری در آن، بسیار سهل است. اکنون خبر از سناریوهایی می آید، که به افسانه های علمی تخیلی می ماند، روبات هوشمندی، که ناگهان ممکن است، علیه سازندگانش، انسان ها، شورش کند. مراقب آینده ای باشیم که اکنون دردست های ما است.

هوش مصنوعی، اکنون دارد مرزهایی را که زمانی انسان تصور می کرد، گذر از آن ها، ناممکن است، درمی نوردد. هوش مصنوعی، نوشتن مقاله ها و نوشته ها، را چنان تقلید می کند، که به لحاظ کیفیت هم، از نوشته های خود نویسنده چیزی کم ندارد. روبات هوش مصنوعی، قدرت تخریب و ویران سازی هم دارد. روبات هوشمند چت بات، حتی قادر است، خبرها را جعل کند. خطر در راه است. ماسک صاحب موسسه هوش مصنوعی درست می گوید: روزی نچندان دور، هوش مصنوعی قادر خواهد بود، دنیای ما را تسخیر کند.

امیدواری، برای سلامت انسان مفید است. بررسی تازه روانشناسان آن چنان که در روزنامه فرانسوی لوفیگارو آمده می گوید آنان که در زندگی با امید، سرمی کنند، نسبت به دیگران بیشتر عمر می کنند. مشتاق بودن، شگفتی ساز بودن، زندگی باشور بیشتر، طول عمر انسان را افزایش می دهد. قانع بودن درزندگی، داشتن نگاه مثبت، امید به آینده داشتن سبب افزایش عمر می شود. آنان که با اضطراب، نگرانی و نومیدی، زندگی می کنند. در قیاس با آدم های مثبت، عمری کوتاه تر دارند. پژوهش تازه در بیمارستان کرتل این را می گوید.

انسان به حافظه اش، به عنوان رابطه ای دلخواه ، فکر می کند و از آن یاری می گیرد. برای آموختن از تجربه های پیشین، برای یادگیری و نقل حکایات با دوستان. اما اکنون پژوهشگران می گویند: حافظه و خاطره ها، چندان، قابل اتکا نیستند. آنها می گویند، با هر یادآوری، بخشی از آن خاطره ها، یا پاک شده یا مخدوش می شود. گاه در نقل خاطره ها با توجه به شنونده، آدمی بی اختیار، تغییراتی در آن می دهد و این تغییرات افزایش می یابند. تنها راه، منجمد کردن این خاطره ها و یادآوری برای خود شخص است، یا دست کم نوشتن آن ها.

انسان کمتر توجهی به ریشه های درختان دارد. نه آن که آن را کوری درخت بنامیم، اما چون بخش به تقریب ندیدنی از درخت است، کمتر به آن توجه می شود. و این به نوشته سوزان لیدون، شرم آور است که دنیای نوین به این بخش پر اهمیت درختان توجه ندارد. ریشه ها، پناه انسان اند. بدون ریشه، بشر بی غذا می ماند. آن ها، سازنده مواد معدنی در خاک اند.چهارصد و هفتاد میلیون سال است که ریشه ها، به گونه ای شگفت آور، حافظ اکوسیستم در جهان اند.

جنگ در یمن ال موندو، روزنامه اسپانیایی نوشت یمن در آستانه بزرگ ترین قحطی در یکصد سال اخیر است. سازمان ملل هم آن چنان که در روزنامه گاردین آمده، می گوید اگر همتی نشود، تا سر ماه آینده سیزده میلیون یمنی، در آستانه مرگ از گرسنگی خواهند بود. در قرن بیست ویکم، هرگز باور کردنی نیست که پس از قحطی در اتیوپی و بنگال، باز شاهد این فاجعه شویم. جدای از آن هزاران انسان، در میدان های مین گذاری شده و بمباران های هوایی، از پا در می آیند.