آخرین ایستگاه
فایننشال تایمز نوشت: ترامپ ،در جنگ پس از انتخابات، همه شیوه های زمینی را سوزاند و باد هوا کرد.

گاردین نوشت: ترامپ، بیهوده ، دل به آخرین ایستگاه برای به هم ریختن این نتیجه آرا بسته بود. جورجیا هم رای به جو بایدن داد.

ایندیپندنت، دیدار ترامپ با رهبران جمهوریخواه در کاخ سفید، برای آرای میشیگان، حاصل نومیدسازی برای رئیس‌جمهوری داشت.

اکونومیست هم نوشت : پذیرفتن نتیجه نومیدساز انتخابات، بخش کلیدی دموکراسی است. ترامپ، این را ندانست، جمهوریخواهان باید آن را بفهمند

رفتار جو بایدن
اکونومیست با عنوان جو بایدن، چگونه باید با چین رفتار کند ، نگاهی دارد به هر آن چه جو بایدن، با تکیه بر کرسی رئیس جمهوری ، با آن ها، رو در رو خواهد داشت.

با بیرون کشیدن نیروهای آمریکا ،در افغانستان و کووید ۱۹ و رقابت های تولید آن و بدهی کشورهای فقیر ،هنگامی که در ماه ژانویه، آغاز سال میلادی، جو بایدن رئیس جمهوری آمریکا بشود، مهم‌ترین چالش او باید رفتار آمریکا با چین باشد. البته اگر تا آن هنگام ترامپ، شکست خود را پذیرفته و تن به ترک کاخ سفید بدهد. ترامپ فن آوری چین را تهدیدی برای آمریکا دانست و با آن جنگید و به گونه‌ای بر سر ارتباطات جی 5 با متحدان اروپایی اش در ستیز بود.حالا باید به آن متحدان بیاندیشد.

سال ۲۰۲۰
روزنامه‌های لوفیگارو در فرانسه و اکونومیست در انگلیس نگاه به سال ۲۰۲۰ دارند. لوفیگارو با عنوان ۲۰۲۰ سال بی سر و سامانی و سیل بی امان کووید19 می نویسد: داستان بزرگ ، همه گیری بود و بی کاری، تروریسم، تغییرات آب و هوایی و بسیاری از جوان ها، احساس درماندگی را و حتی بی بند و باری تجربه کردند.
تنها خلاقیت و تعهد، آن ها را مقاوم و ایستا ساخت. و اکونومیست نوشت ۲۰۲۰ سالی که نبود هر آن چه می‌توانست باشد، به سال ۲۰۲۱ پرتاب کرد. المپیک ۲۰۲۰، اکسپو ۲۰۲۰ تنها فوتبال اروپا بود که توانست ، رویای پرشور ماندن را زنده نگاه دارد.

در حاشیه خبرها
ال پائیس ،روزنامه اسپانیایی می نویسد: عالم ، نود و سه میلیارد سال نوری درازا دارد. یعنی برای تجسم بهتر، تصور کنید که نهصدهزار کهکشان راه شیری را به یکدیگر در یک خط بچسبانید. اندازه درازای عالم خواهد شد.
دانشمندان می‌گویند، در فضا اجرامی هستند، که قابل دیدن نیستند، این یعنی که نور آن ها قادر به رسیدن به ما نیست. پس،عالم بزرگ تر از آن چیزی است که قادر به دیدن و اندازه‌گیری آن هستیم. تا سال 1920 تصور می‌شد کهکشان راه شیری در عالم یگانه است. اما تلسکوپ فضایی هابل نشان داد که چنین نیست. از این رو تا کشف ابزار قدرتمند دیگر برای دیدن عالم،قادر به تخمین دقیق بزرگی آن نخواهیم بود.

بر اثر یک حادثه و اتفاق یک کهکشان باریک به عمر منظومه خورشیدی ما، به چشم فضا شناسان آمد. آن را « بدین یک» خوانده اند. سه هزار سال نوری وسعت دارد و به اندازه کهکشان راه شیری ما است. یک کهکشان فسیلی زنده است که در تاریکی فضا، پنهان بود. مجموعه ای از ستاره ها است در فاصله سی میلیون سال نوری از ما، سرد و یخی. این کهکشان را تلسکوپ فضایی هابل در منطقه ای انبار از ستاره های کوتوله یافت. فضا شناسان سی وشش کهکشان از این نوع را در همسایگی راه شیری ما یافته اند.دانشمندان پس از رصد کهکشان بدین یک دریافتند، که عمر این کهکشان سیزده میلیارد سال است. چیزی از زمان پیدایش فضا. به سبب فاصله بسیار دوری از دیگر کهکشان ها، این کهکشان، بدون آسیب، و زنده مانده است. دانشمندان آن را فسیلی زنده و مانده از آغاز پیدایی عالم می خوانند. از سی و شش کهکشان کشف شده، بیست و دو کهکشان، در همسایگی راه شیری اند، که به سبب تاریکی و باریکی، کمتر دیده شده اند.

دانشمندان اکنون دریافته اند، که به خلاف تصور پیشین، کهکشان راه شیری، مسطح نیست، پیچ در پیچ و ناهموار است. این آخرین کشو شگفتی ساز درباره عالم است. از آن جا که زمین و انسان دردرون کهکشان است، تا به امروز، دشوار می شد، به نقشه آن دست یافت. اکنون پژوهشگران با رصد یک هزار و سیصد و سی و نه ستاره دردرون کهکشان، بانقشه ای دقیق، شکل حقیقی آن را نقش می زنند. نه مثل کهکشان آندرومدآ، که می توان به سادگی مسطح بودن آن را در تلسکوپ ها یافت.

تلسکوپ تس، برای شکار بیست هزار دنیای تازه، به فضا پرتاب می شود. تلسکوپی که راکت سپیس ایکس، آن را راهی فضا می کند تا دنیا های بیگانگان در فضا را شناسایی و شکار کند. تس درمدار بسیار بالای زمین خواهد چرخید. گردشی که چهارده روز به درازا خواهد کشید، و برای نخستین بار، اطلاعاتی تازه، از دنیاهای نادیده دیگر راهی زمین می کند. پیش تر تلسکوپ کپلر، نشان داده بود که بیش از دومیلیون سیاره قابل سکونت در کهکشان راه شیری است. نه داغ و نه سرد با آب جاری بر آن.