انقراض نسل خرس ها در یک مستند ، سبب شد تا گرتا نوتبرگ ، کودک یازده ساله سوئدی به پاخیزد و برای نجات سیاره مان ، انقلابی را در جهان آغاز کند. همچنین بود  که اورلی والون نویسنده سی و شش ساله  فرانسوی ، مضطرب گفت‌، دیگر رومانی نخواهد نوشت ، مگر درباره حفظ سیاره مان که دارد از هم می پاشد. ذوب شدن کوه های یخ ، افزایش دما ، انقراض حیوانات و گیاهان ، آلودگی پلاستیک ، ما را برای حفظ سیاره مان بیدار می کند.

آن را سولاس تالجیا می خوانند. واژه و اختلالی تازه در روان آدمی ، و‌آن اضطراب از تغییرات اقلیم است و دل نگرانی از محیط زیست. آن را افسردگی سبز هم می خوانند. سولاس تالجیا. لوموند می نویسد ، دشوار می توان از آینده حرف زد ، در حالی که سیاره ما دارد ، در برابر چشم مان از هم می پاشد: انقراض ، فروپاشی... . واژه هایی که نگرانی بسیار از مرگ و پایان سیاره ما می دهد. کلیمانس ، از مبارزان پیشرو ، برای حفظ سیاره ، در فرانسه بود ، که دید  نمی تواند مانع فروپاشی دنیای ما شود ، افسرده ‌هشت ماه ، خود را در خانه حبس کرد.

یک نظریه می گوید: غول های اجرام گازی در آسمان چون سیاره مشتری، در آغاز پیدایش از ستاره ای که در گرداگرد آن بودند دور می شدند و پس از سال ها، به آن نزدیک و نزدیکتر. گفته می شود، سیاره مشتری، چهار برابر فاصله امروزی اش از خورشید، دور بوده است. یعنی آن چه که در 5/4 میلیارد سال پیش، رخ داده است. دیگر آن که اکنون گوگل ارت کاربران را برای تماشا، به سیاره مریخ می برد. خبر به طعنه، می گوید، ضرورتی ندارد که برای این سفر، فضانورد باشید. می گویند زمانی برروی سیاره مریخ، رودهای عظیمی، جاری بودند.

آن را فارآوت خواندند. یک جرم آسمانی در فرادست های منظومه خورشیدی ما. یکصدو چهل برابر دورتر از فاصله زمین ما با خورشید است. این جرم تازه کشف شده آسمانی، دورترین جرم در منظومه خورشیدی ما است. آن را سیاره نهم هم می خوانند. توده ای ده برابر زمین ما. سیاره نهم، صاحب گرانشی خارق العاده هم هست، برتر از سیاره های کوتوله و جرم های آسمانی دیگر .دکتر سکات شپارد از موسسه علوم کارنگی در واشنگتن دی سی، که همراه با گروه ستاره شناس اش، آن را کشف کرده است می گوید: سیاره نهم فارآوت بسیار راز آلود است. سیاره نهم، بسیار باریک است برلبه منظومه ما، تا آن جا که قادر به دیدن ان هستیم. چیزی درباره مدار آن هم نمی دانیم. تنها چیزی که در حال حاضر می دانیم این است، که سیاره نهم بسیار بسیار دور از منظومه خورشیدی ما است.

زلزله نگارها به روی سیاره زمین، به طور معمول به خاطر حفظ آن ها، در درون خاک نصب می شوند. اما این تجهیزات، برسطح سیاره مریخ با نصب حفاظ برای حفظ آن، به کار گرفته خواهند شد. حفاظی که آن را از گرمای 94 درجه سانتیگراد مریخ حفظ می کند. تجهیزات دیگر روی سطح مریخ نشین، به کار گرفته خواهند شد. تجهیزاتی که به سنجش گرما و دیگر فعل و انفعالات خاکی مریخ می پردازد.تجهیزات زلزله نگاری مریخ نشین برخاک این سیاره، صاحب حفاظی شدند که آن ها را دربرابر گرمای 94 درجه سانتیگراد در روز، حفظ می کند. با این حفاظ، تجهیزات مریخ نشین این سایت، محفوظ مانده و قادر به ارسال اطلاعات دقیق تری به این زمین خواهند بود. تجهیزات زلزه نگار مریخ نشین در این سایت قادر به دریافت اطلاعات از درون سیاره سرخ، خواهند بود. مریخ نشین این سایت در زمستان سال گذشته، با موفقیت برسطح مریخ، فرود آمد. آن گاه بازوی روباتیک از آن جدا شده و در فاصله نزدیک به 5/1 متر به کاوش پرداخت.

ستاره شناسان، ماه نپتون را در 2004 کشف کردند، اما برای اطلاع دقیق، نیاز به عکس های بیش تر بود، که در سال های 2009 و 2016 ممکن شد. که مسیر چرخش آن را به گرد نپتون را نشان می دادند. ماه مینیاتوری بسیار کوچک و بسیار دور است، از این رو عکس برداری از آن بسیار دشوار بود. هشت عکس در پنج دقیقه و چاپ آن در چهل دقیقه. بر اساس توصیه اتحادیه فضاشناسی جهانی، ماه های نپتون باید به نام خدایان و مخلوقات دریایی یونانی ها و افسانه های رمی نامگذاری شوند. سپس هیپوکمپ نام گرفت، هیولای دریایی است. ماهی افسانه ای.این ماه نپتون با سرعتی سرسام آور، به گرد سیاره پلوتو، می گردد. با سرعت بیست هزار مایل در ساعت. عکس های تلسکوپ فضایی هابل، ماه باریک هیپوکمپ به گرد نپتون را نشان می دهند. آن را ماه مینیاتوری می خوانند. 21 مایل بیشتر طول ندارد، با سرعتی ده برابر گردش ماه به گرد زمین، می چرخد. این کوچک ترین ماه به گرد یک سیاره، در دورترین جای منظومه خورشیدی است. هابل، نشان داد، این جرم آسمانی درفاصله 65 هزار مایلی نپتون، درگردش است. هر22 ساعت، سیاره را می گردد.

تلسکوپ تس، برای شکار بیست هزار دنیای تازه، به فضا پرتاب می شود. تلسکوپی که راکت سپیس ایکس، آن را راهی فضا می کند تا دنیا های بیگانگان در فضا را شناسایی و شکار کند. تس درمدار بسیار بالای زمین خواهد چرخید. گردشی که چهارده روز به درازا خواهد کشید، و برای نخستین بار، اطلاعاتی تازه، از دنیاهای نادیده دیگر راهی زمین می کند. پیش تر تلسکوپ کپلر، نشان داده بود که بیش از دومیلیون سیاره قابل سکونت در کهکشان راه شیری است. نه داغ و نه سرد با آب جاری بر آن.

یکصد قبیله شاد در جهان هنوز، مانده اند. یکصد قبیله، دور از هرگونه دست رسی به سیاره ما، در سراسر آمازون، گینه نو و هند. راز بقای آن ها، در انزوای آن ها است. در جزیره سن تینل، درهند، هزاران سال است، که قبیله ای ماندگار است. با آن، بیش از یکصد قبیله، در انزوا و بدون ارتباط با جهان، به سرمی برند. دورتر از آن میان پرو و برزیل، آدم هایی با صورت رنگ کرده و گونه ای نیزه و سپر در انتظار حمله بیگانگان اند.

این سومین دنیای بیگانه، پر شباهت به سیاره تاریک در منظومه شمسی است که تلسکوپ فضایی شکارگر سیاره ها، در فرامرزهای منظومه خورشیدی، پیدا کرده است. سیاره بیگانه اچ.ای 749/21 بی، نام گرفته است کمی تنبل است. 36 روز گردش به دور خودش، به درازا می کشد. بسیار سرد است، با سیصد درجه فارنهایت سرما، سردترین سیاره کوچک به گرد یک ستاره که تا به امروز دیده شده است.چنین سیاره هایی کوچک و نزدیک ستاره خود تا به امروز،دیده نشده بود.در معیار منظومه خورشیدی چیزی شبیه به نپتون است. روزنامه ال موندو نوشت.

رادیو تلسکوپ آر جی بو در پورتوریکو، پس از شنیدن اتفاقی این موج در سال 2007 در سال 2015 آن را رصد کرد. موج های رادیویی بسیاری از کنار گوش سیاره ما می گذرند، اما تنها اکنون به مدد تجهیزات پیش رفته فن آوری، می توان آن ها را رصد کرد. این علائم می توانند از سیاه چاله ای در نزدیکی ما هم بیایند. اما باید دید، این موج ها، پیامی از سوی موجودات فضایی بیگانه نیست، که قصد ارتباط با ما را دارند.؟ تجهیزات امروز، پاسخگوی چنین پرسشی نیست.

این صدای مرموز و سریع رادیویی که از ژرفای فضا آمده ، می تواند دست پخت موجودات موجودات بیگانه فضایی باشد ستاره شناسان، برای دومین بار، فوران انرژی سریع رادیویی از اعماق فضا را رصد کرده اند. برخی از کارشناسان می گویند: این، می تواند پیامی از سوی موجودات هوشمند و بیگانه در فضا باشد. شاید. مرکز انتشار این موج های کوتاه و سریع در میلی ثانیه شناخته نیست. ضربانی از میلیاردها فاصله سال نوری در بیرون از کهکشان ها، راه شیری، شاید از سیاه چاله ها و ستارگان نوترونی باشد. شاید.