کاوشگر نوهورایزنز، سیزده سال پیش، سفر رویایی اش، را به فرامرزهای منظومه خورشیدی، آغاز کرد، تا فاصله های شش میلیارد کیلومتری از زمین. کاوشگر، نخستین سفیر زمین بود، که از سیاره دور پلوتو، به زمینیان، خبر داد. سال 2015 بود که کاوشگر، با گذر از کنار پلوتو، خیره کننده ترین تصویرها را از زمین سیاره کوتوله، راهی زمین ساخت. عکس هایی که خبر از انبوه کوه های نیتروژنی و فوران های آتشفشانی می داد. نخستین پیام در ساعت های آغازین سال 2019 به زمین آمد.
کاوشگر نوهرایزنز، از فراترین نقطه منظومه ما گذشت و به خانه تلفن زد. تلفنی که خبر از گذر به سلامت کاوشگر می داد. هزاران عکس از فضای یخی و سیاه راهی زمین شد. این جا آخرین مرز منظومه خورشیدی است. پیش از آن ده ساعت قطع ارتباط از سوی کاوشگر بود، که نفس در سینه دانشمندان روی زمین، را حبس کرد. کاوشگر در شش و نیم میلیارد کیلومتر فاصله از زمین است، با زنجیره ای از سیاره های کوتوله، صخره های در فضا و مانده های یخی از بیش از چهار میلیارد سال پیش.

یکصد و هفتاد درجه زیر صفر. دانشمندان می گویند، در این ابر زمین، معادن آهن و نیکل بسیار است. دو دانشمند فیزیکدان ستاره شناس، در مجمع فضاشناسان، از این کشف خود گفتند. سیاره را بارنارد بی/B نامیده اند، همنام ستاره ای که به گرد آن می چرخد. می گویند در این جا، گونه ای زندگی است که در قطب های زمین دیده می شود. دانشمندان، این سیاره را صحرای یخی، می خوانند که ممکن است اقیانوس هایی گرم را در زیر سطح خود داشته باشد. آن چه این باور را ممکن می سازد، حرارات زیر سطح سیاره است. سیاره ای با 233 روز گردش به دور ستاره منظومه خود.

ناسا می گوید، می خواهد باردیگر به ماه بر گردد، و این بار البته در آن جا بماند. همچنان که فضاشناسان می خواهند، ماه را پایگاهی برای زمینیان بسازند، در عین حال می خواهند، که از ماه به عنوان پایگاهی برای ماموریت فضایی به مریخ و فراتر از آن، استفاده کنند. در صورت موفقیت طرح بازگشت به ماه و پس از آن، پیش به سوی مریخ، اجرایی خواهد شد. از سال 1972 پس از ماموریت آپولو یازده، بشر، ماه را رها کرد. پس از آن فضاشناسان، رو به فضاهای فرا سیاره ای نهادند.

ماشین مریخ نورد دیگری برای سال 2020 دارد اماده می شود. مریخ نوردی که دانشمندان امیدوارند نشانه هایی از زندگی عصر باستان را در سیاره سرخ پیدا کنند. از جمله ماموریت های این مریخ نوردی، انتقال تکه هایی از صخره ها، به زمین است. ماموریتی که بیش از ده میلیارد دلار، هزینه خواهد داشت. بر سطح سیاره، آبی نیست و نه جوٌی و البته مدام هدف بمباران های انبوه توده تشعشعات است. به هر تقدیر ماموریت اینده مریخ نورد این است که پی ببرد، آیا هرگز بر سطح مریخ، زندگی ای بوده است.

ستاره شناسان برای نخستین بار به نظاره، یک ماه، در بیرون از منظومه خورشیدی پرداختند. کشف نخستین فراماه، همانند فراسیاره ها. کشف این ماه، دانش بشر درباره شکل گیری منظومه خورشیدی را دگرگون می کند. ماهی که به دور یک سیاره، در دنیایی دور، در گردش است. فرا سیاره ها، سیاره هایی- دنیاهایی- در خارج از منظومه خورشیدی اند. دانشمندان، اکنون هزاران سیاره، از این دست را کشف کرده اند. که امید وجود زندگی در آن ها را افزایش می دهد. اما اکنون یافتن یک ماه در گردش به گرد یک سیاره برای نخستین بار رخ می دهد.

دانشمندان می گویند یک جرم رازآمیز در دست های منظومه خورشیدی یافته اند. بر لبه منظومه آن ها به هنگام شکار سیاره ایکس یا مجهول ، به آن برخوردند.دانشمندان مدت هاست که امید دارند ، آن جا دنیایی غریب و مرموز ، درسیاهی های فضا خفته است. جرم آسمانی یافته شده که به گرد دنیایی مرموز ، می چرخند ، ممکن است خبر از یک ابر زمین در آن دورها بدهد. این جرم آسمانی به احتمال سیاره کوتوله کوچکی است که تی. جی 387 نام گرفته و سیصد کیلومتر قطر دارد و دورتر ار سیاره پلوتو است. گرانش سیاره های عظیم چون پلوتو ، نتوانسته به آن اثر بگذارد.

دو سال است سفینه، در فضا می گردد و اکنون تصویری دقیق و روشن از مقصدش، راهی زمین کرده است. سفینه ویژه بین سیاره ای اوریجینز یک شهاب سنگ نزدیک زمین با دنیایی از کربن، بنوتام نخستین تصاویر از فاصله 2 میلیون و 250 هزار کیلومتری زمین فرستاده است و هنگامی که سفینه سوار شهاب سنگ بشود، نخستین ماموریت آن آغاز می شود. تهیه نقشه از شهاب سنگی با 500 متر درازا.
سفینه، تصویری از پیدایی آن به ما خواهد داد. و از گذشته آن و از روزهای آغازین پدید آمدنش. پژوهش های پیشین نشان داد، که بنو غنی از کربن است. آن چه به باور فضا شناسان، از عناصر آغازین و اساسی نظام خورشیدی است. بنو، نشان می دهد، که از آغاز پیدایی چندان تغییر نکرده است. اگر نمونه هایی از این شهاب به زمین برسد بسیاری از رازهای پیدایی منظومه خورشیدی، به دست می آید.

خبر، برای پژوهشگران، تکان دهنده بود. آن ها، در ماه زمین به محدوده خاصی از یخ، دست پیدا کرده اند. بیش از آن چه بشر تصور می کرد، بر سطح ماه، یخ است. آب منجمد. منابعی که برای زمینیان، بسیار ارزشمند است آبی که می تواند، ماه را برای اسکان بشر در آن، ممکن بسازد. آب برای کاشت و رشد گیاهان، آن چه که مورد استفاده بشر ساکن ماه خواهد بود. اما پیش از این، بزرگ ترین استفاده از این آب، برای سوخت موشک ها خواهد بود. آن چه، که بلند پروازی بشر را برای سفرهای بین سیاره ای، ارزان تر می کند. سفر، از سیاره ای به سیاره دیگر.

الکترومغناطیس حاصل از بده بستان ششمین سیاره و ماه آن، صدایی آسمانی می دهد. گونه ای موسیقی، که سفینه فضایی کاسینی، آن را ضبط کرده است. دانشمندان می گویند، عالم، ساکت نیست، اگر صداهای آسمانی، در خلا، گم می شوند، به این معنانیست، که عالم، ساکت است. نیازی به پژوهش در کهکشان دارد. در همین منظومه خورشیدی ما، زحل، در فاصله یک میلیون و سیصد و پنجاه هزار کیلومتری از زمین، صدایی آهنگین پخش می کند. کنسرتوی دورژاک، یا موتسارت نیست، اما صدایی آهنگین است، که تا به امروز هرگز شنیده نشده بود. چیزی در مایه های قطعه کلاتوی آمادئوس، بده بستان آهنگین، میان زحل و ماه آن انسلا دوس است.

خرده ذرات حاصل از یک تصادم عظیم بر مریخ، در چهار میلیارد سال پیش، لایه ای را پدید آورده اند، که سیاره را پوشانده و از تابش خورشید، مصون نگاه داشته است. همین، سیاره اورانوس را منجمد و یخی کرده است. سیاره ای که اکنون، صخره ای و یخی است. برخورد جرمی عظیم و فضایی، با دانشمندان مدت ها، درباره علت چرخش نا متعادل و نا متوازن اورانوس، سردرگم بودند، که پژوهش تازه، راز آن را آشکار ساخت، برخورد یک جرم عظیم فضایی با آن و یک وری ساختن چرخش آن. همین پاسخ می تواند راز بسیاری از فراسیاره ها را، آشکار کند. با این همه، شگفتی در این است که این برخورد چگونه بوده است که سیاره را نابود نکرده، فقط در چرخش آن، اخلال به وجود آورده است. اورانوس، به خلاف دیگر سیارات منظومه خورشیدی، در چرخش بر محور خود، بیشتر به راست، متمایل است.اورانوس، سیاره را کج کرده و چرخش آن بر محور خود به گونه ای کج است. پژوهشگران علت آب و هوای غریب و چرخش نا معمول سیاره اورانوس، را اکنون دریافته اند.