سخنان آقای مهندس رامان یوسفی درباره حقانیت انجمن های آشوری و وظایف نماینده آشوریان در مجلس..یادآور می شود سایت این انجمن پذیرای نظرات مستدل خبرگان و کارشناسان خبره وفرهیخته در این زمینه است.

اگر دقت نماییم زمانی که آشوریان کرسی نمایندگی نداشتند انجمن ها وجود داشتند. انجمن ها شالوده ملتمان هستند. در اصل پارلمان ملت آشوری انجمن ها هستند که تصمیمات متناسب با نیازهای جامعه و متناسب با نیازهای موجود در حوزه استحفاظی شهر خود را می گیرند. نهاد نمایندگی در جامعه آشوری صرفا یک نهاد سیاسی است و همچنین مسئول پیگیری تصمیمات انجمن ها. تصمیماتی که در برخی مواقع نیاز به پیگیری قانونی دارند. اگر تصمیمات نیاز به پیگیری قانونی هم نداشته باشند نماینده حتی به این امر هم نباید وارد شود زیرا انجمن ها برای اجرای تصمیماتشان توانا هستند. لذا می توان گفت نهاد نمایندگی به نوعی کارگزار انجمن ها شناخته می شود. نهاد نمایندگی حق دخالت در امور انجمن ها را ندارد. اگر تصمیمی مورد حساس و سیاسی یا منع خاصی از نگاه قانونی کشور داشته باشد آن را به انجمن ها یادآوردی می نماید و یا پیشنهادی دارد اراعه می نماید. نماینده در راستای نیازهای جامعه می تواند پیشنهادات خود را به انجمن ها دهد و اگر انجمن ها آن را تصویب نکردند نباید آنها را فتنه و نامتجانس و ... بخواند و نباید برای براندازی آنها تلاش نماید. نهاد نمایندگی به هیچ عنوان حق دخالت در تصمیمات انجمن ها را نداشته و نمی تواند در انتخابات انجمن ها دخالت نماید و یا چیدمان داخلی انجمن ها را چه مستقیم چه غیر مستقیم تعیین نماید. نمی تواند بدون اجازه وارد جلسات انجمن شود. نمی تواند تصمیمات انجمن ها را به سمت نظر خود هدایت نماید و یا کنترل نماید. شالوده این ملت که انجمنها هستند را نباید زیر دست خود بداند. اگر بخواهیم خلاصه بگوییم این انجمن ها هستند که باید قوی و مستقل باشند چون اگر انجمن ها تضعیف شوند و فقط فرمانبردار اوامر باشند جامعه به سوی نا امیدی و سردرگمی می رود

سخنان قابل تامل و بحث انگیز و ریشه ای آقای مهندس کارلین عیشو نژادیان درباره انجمن های آشوری و نمایندگی مجلس در جامعه آشوری ها. در صورت ارایه نظرات دیگران در این زمینه انجمن پذیرای آنها خواهد بود...

اختیارات یک نماینده باید تعریف شود نماینده همانند یک وکیل است نه وکیل بلاعزل و این اختیارات باید توسط انجمن ها تعریف شود و تحت نظارت انجمن ها باشد و نماینده موظف است نقشه راهبردی جامعه را از انجمن ها دریافت کند و طبق آن عمل نماید و خلاف آن سرکشی و خود مختاری یک نماینده را در پیش رو خواهد داشت نماینده نباید نقشه راه برای جامعه طراحی کند و این وظیفه انجمن ها و احزاب است که ما جامعه آشوری ایران فاقد حزب هستیم و این مهم توسط مردم به انجمن ها داده شده است ضمنا چون جامعه ما در سیاست نقشی ندارد شرط سیاستمدار بودن برای انتخاب یک نماینده الزامی نمیباشد در واقع مسئولیت یک نماینده محدود به دفاع از حقوق حقه جامعه ای که منتخب آن است در غالب قانون اساسی کشور عزیزمان ایران خواهد بود و حق تصمیم گیری و هدایت مردم به عهده خود جامعه و انجمن ها خواهد بود اگر بتوانیم چارت سازمانی جامعه خود را ترسیم کنیم جایگاه هر مجموعه و اشخاص در آن روشن‌تر خواهد بود و آنگاه است که اهمیت انتخابات انجمن ها بسیار پر رنگتر از انتخاب نماینده مجلس بروز خواهد نمود و جامعه ما باید به این اصل آگاه شود .
در حال حاضر قیاس انتخابات ما در انجمن ها بسیار ناکارآمد شده و اشخاصی انتخاب می‌شوند که صلاحیت مدیریت جامعه را ندارند و به واسطه آن برای انتخاب نماینده مجلس دچار اشتباهات فاحش میشویم و آنچه در انتخابات چند دوره اخیر مشاهده شده به نظر می‌رسد که انتخاباتات ریاست جمهوریست این گونه تفسیر از نحوه انتخابات بسیار اشتباه است اگر مطابق اصول صحیح پیش گرفته شود انتخاب یک نماینده مجلس توسط جامعه به اصلح ترین شکل خود صورت خواهد پذیرفت و رقابت‌ها بین کاندید ها با توجه به اصولی که انجمن ها پایه گذرای خواهند نمود به روشی صحیح و در جوی سالم و اصولی تحقق پیدا خواهد کرد. با روند انتخابات چند دوره اخیر عملا جامعه اختیارات خود را دست بسته به یک نفر واگذار نموده و اینچنین است که انجمن‌ها و مردم آلت دست یک فرد می‌شوند و هیچگونه اختیاری از خود ندارند و آغازیست برای فرمانروایی و دیکتاتوری و منم ‌منم کردن و خود هستیم که اجازه دخالت و تصمیم گیریها را در امور اجتماعی و فرهنگی به یک فرد واگذار می‌کنیم و از خود سلب مینماییم و تصمیمات اشتباه آن یک فرد فاجعه اجتماعی و فرهنگی ایجاد می‌کند.
نماینده باید در اختیار کامل جامعه خود باشد و خادم واقعی آن.

یک گونه سوسک را به نام فعال محیط زیست و تغییرات آب و هوا ، گرتاتونبرگ نهادند. تونبرگ ، نوجوانی سوئدی  است که برای اثرهای مخرب تغییرات آب و هوا ، مبارزه می کند. دانشمندان موزه ملی تاریخ طبیعی در لندن گونه ای که پنجاه سال پیش کشف شده است نه لوپتودس. تونبرگ، سفری به سراسر جهان را برای بیدارسازی مردم در برابر خطرات تغییرات آب و هوا ، آغاز کرده است.

دانشمندان برای درمان یا دست کم کندسازی روند پیشرفت بیماری آلزایمر ، موج های صدایی و روشنایی ، رو آورده اند.پژوهشی تاره که فعالیت سلول های ایمنی بدن را ، در برابر این بیماری ، تقویت می کند. روزی یک ساعت درمان با موج های صدایی و روشنایی ، مانع اختلال در مغز بیماران می شود.

اکنون پژوهشگران ، آن چنان که در روزنامه ایتالیلیی له رپوبلیکا آمده است ، می گویند ، پروتئینی به نام «رست» در مغز انسان ، یافته اند که عامل طول عمر است. این پروتئین که پیش تر به خاطر حفظ مغز از ابتلا به بیماری آلزایمر  یا فراموشی شناخته شده بود ، اکنون دیده می شود که عامل مهم طول یا کوتاهی عمر انسان است. آزمایش پژوهشگران بر مغز صدها انسان در سال های شصت زندگی ، این را نشان می دهد. فعالیت بیش از حد مغز و طول یا کاهش عمر ، بستگی به فعالیت و نقش پروتئین «رست» در مغز انسان دارد. پروتئینی که فعل و انفعال مغز انسان را ، کنترل می کند.

رویای خودروهای پرنده ، دارد واقعیت پیدا می کند. آئودی و ایرباس ، طرح تاکسی های پرنده را ، آزمایش کردند. در المپیک توکیو ، با خودروهای پرنده ، جابه جایی و انتقال میهمانان را شاهد خواهیم بود. در اسپانیا ، خودروی پرنده به پانصد هزار یورو ، به فروش می رود. در این رقابت ، پرشور ، اکنون پورشه و بوینگ هم ، پا به میدان گذاشتند. این دو تا سال 2025 خودروهای پرنده را راهی آسمان می کنند. انتقال مسافران از راه هوایی ، برای پورشه و بوینگ ارزان خواهد بود.

آیا کودکان ، والدین را شاد می کنند؟ پژوهش تازه می گوید : اگر کودکان را به حال خودشان بگذارید ، بله ، کودکان ، والدین را شاد می کنند. بررسی آکادمیک تازه درباره والدین و شادی می گوید: والدین صاحب فرزند ، شادتر از والدین بدون فرزند اند. آیا کودکان ، والدین را شاد می کنند؟ یک- دو نسل پیش ، چنین سوالی غریب بود ، اما اکنون ، چنین نیست. بررسی تازه می گوید: فرزندان ، عامل شادمانی والدین به ویژه مادران اند.

پژوهش تازه می گوید : از هر ده نفر ، هفت نفر می گویند: هرگز نمی توانند بدون تلفن همراه باشند. دو نفر از  پنج نفر گفتند ، به هنگام راه رفتن یا دویدن و نگاه کردن به تلفن شان ، مصدوم شدند. پژوهشگران می گویند: در این نظرسنجی بیش از دو هزار صاحب تلفن هوشمند ، از عادتشان به گوشی گفتند. شصت درصد می گویند ، سخت وابسته به تلفن همراه اند. سه نفر از ده نفر می گویند، به محض بیدارشدن ، تلفن شان را نگاه -«چک»- می کنند. به طور متوسط هر صاحب تلفن هر روز ، سه ساعت و نیم از وقت اش را صرف  تلفن می کند. و البته 52 دقیقه ، گشتی در فضای مجازی در شبکه های اجتماعی  هم می زنند.

دی‌ ماه ۱۳۵۳ استاندار وقت کرمان در دفترش پذیرای زوجی بود، زوج میانسال پولداری، ساکن تهران که به تازگی از مسافرت طولانی‌ به دور دنیا و شهرهایِ ایران برگشته بودند. هیچوقت کسی‌ ندونست چرا از بینِ این همه شهر کرمان رو انتخاب کردند. مرد مهندس کشاورزی و تحصیل‌کرده‌ ی دانشگاه تهران و بعدا پاریس بود. خیلی‌ پولدار بودند، پولی‌ که حاصل کارِ مرد از تجارت و تخصصش بود نه ارثیه ی فامیلی.
مرد به استاندار وقت گفت: "سالهاست زندگی‌ می‌کنیم و متاسفانه فرزندی نداریم و وارثی. تصمیم گرفتیم با پولی‌ که داریم در کرمان چیزی بسازیم. "استاندار خیلی‌ خوشحال شد. فوری پیشنهاد داد: "بیمارستان بسازین. کرمان بیمارستان کافی‌ نداره."
مرد گفت: "نه!"
استاندار پیشنهاد داد: "هتل! کرمان فقط یک هتل داره."
—نه!
—مدرسه؟ مسجد؟ مرکزِ خرید؟
و جوابِ همه نه بود. همسرِ مرد توضیح داد: ما تصمیم گرفته ایم در کرمان دانشگاهی بسازیم. با همه ی امکانات!
و مرد کلامِ همسرش رو کامل کرد: ما یه دانشگاه اینجا میسازیم اونوقت هتل و مسجد و بیمارستان و مرکزِ خرید و مرکزِ جذبِ توریست هم در کنارِ اون دانشگاه ساخته میشه. ما دانشگاهی در کرمان میسازیم برایِ بچه‌هایی‌ که نداریم و می‌تونستیم داشته باشیم.
اون روز و تمامِ هفته ی بعد اون زوجِ میانسال در ماشین استانداری تمامِ کرمان رو برایِ پیدا کردنِ زمین مناسب برایِ ساختن اون دانشگاه زیر و رو کردند. هر جا بردنشون، چیزی پسند نکردند.
روزِ آخر در حومه ی کرمان در بیابونِ برهوتِ کویری کرمان، راننده کلافه دمی ایستاد تا خستگی‌ در کنند و آبی بنوشند.
راننده بعدها تعریف کرد که: " تا مرد پیاده شد که قدمی‌ بزند، زیر پاش یک سکه ی یک ریالی پیدا کرد. برش داشت و به من گفت همین زمین رو می‌خوام. برکت داره. پیدا کردنِ این سکه نشونه ی خوبیست. اینجا دانشگاه رو میسازم. " راننده می گفت بهشون گفتم: "اینجا؟؟ اینجا بیابونه. بیرونِ کرمانه، نه آب داره و نه برق. خیلی‌ فاصله داره تا شهر." ولی‌ مرد سکه ی یک ریالی رو گذاشته بود جیبش و اصرار کرده بود که نه فقط همین زمین رو می‌خوام. همه ی زمینِ این منطقه رو برام بخرین. دانشگاه رو اینجا میسازم."اون زمین خریده شد، و احداثِ دانشگاهِ کرمان از همون ماه با هزینه و نظارتِ مستقیم اون مرد شروع شد. اتاق کوچکی در اون زمین ساخته شد و تصویرِ کوچکی از اون مرد رویِ یکی‌ از دیوار‌ها بود. کسی‌ تو کرمان اصلا اونو نمیشناختش. سالها گذشت، خیلی‌ اتفاق‌ها افتاد. انقلاب شد، جنگ شد. ولی‌ هیچ چیز و هیچ کس نتونست، مشکلات شخصی‌، بیماری، و حتی در اوج جنگ هرگز اجازه نداد ساختنِ اون دانشگاه متوقف شه. و در تمام این مراحل همسرش در کنارش بود و لحظه‌ای ترکش نکرد. اون دانشگاه ساخته شد. یکی‌ از زیباترین، مجهزترین دانشگاه‌های ایران. شامل دانشکده‌های مختلف تقریبا در تمامی‌ رشته ها. سرانجام در ۲۴ شهریور ۱۳۶۴ در حضور خودش و همسرش ، اون دانشگاه افتتاح شد. دانشگاهِ شهید باهنرِ کرمان! نامی‌ از او بر هیچ جا نبود غیرِ از همون عکسِ کوچیکِ قدیمی‌ تو اون اتاق کوچیک. وقتِ سخنرانی‌ افتتاحیه گفته بود که چقدر خوشحاله که اون دانشگاه رو ساخته و حس میکنه که این فرزندانِ خودش هستند که به اون دانشگاه میان. و آرزو کرده بود که اتاقِ کوچکی در ورودی اون دانشگاه داشت که با همسرش اونجا زندگی‌ میکرد و میتونست آمد و رفتِ هر روزه ی فرزندانش رو ببینه. اتاقی‌ به اون داده نشد. ولی‌ او ادامه برایِ اتمامِ اون دانشگاه رو هرگز متوقف نکرد. دانشکده‌های مختلف یکی‌ بعد از دیگری شروع به کار کردند.
آخرین دانشکده ، دانشکدهِ پزشکی‌ بود. در کنارِ این دانشکده او و همسرش یک بیمارستانِ ۳۵۰ تخت خوابی‌ هم ساخته بودند.
روز افتتاحِ اون دانشکده دقیقا با فارغ التحصیلی من در....... افتتاحیه رفتم، همه ی دانشجوها از رشته‌های مختلف اومده بودند. جا برایِ سوزن انداختن نبود. کسی‌ حتی نمی‌دونست که اونا اومدن یا نه. بیشترِ ماها هیچ تصویری از اونا ندیده بودیم.وقتی‌ رئیس دانشگاه کرمان سخنرانی‌ کرد و گفت به پاسِ تمامِ تلاش‌ها و کاری که کرده ‌اند دانشکده و بیمارستانِ دانشگاهِ کرمان به نام او نامگذاری شده، و با اصرار از او و همسرش خواست که پشت تریبون بیان و شروع به کارِ اونجا رو رسما اعلام کنند، اون وقت ما زوجِ پیر و کوچیک و لاغر اندامی رو دیدیم که از پله‌ها بالا رفتند. هیچ سخنرانی‌ نکردند و هیچ نگفتند. فقط اونجا ایستادند و دانشجوها همه بدونِ هیچ هماهنگی‌ قبلی همه با هم به احترامشون بلند شدند و برایِ بیشتر از ۲۰ دقیقه فقط دست زدند. و اونا فقط نگاه کردند و گریه کردند. زنده یادان فاخره صبا و علیرضا افضلی پور.هم اکنون هر دو در کنار هم و در قبرستان ظهیرالدوله آرمیده اند .

روحشان شاد، قهرمانان واقعى و بى ادعا

پژوهش تازه نشان می دهد که دیدار با فضای سبز ، در میان درختان ، شهروندان مضطرب  را آرامش  می بخشد آن را طبیعت آرامش خوانده اند. آمارها ، خبر از متوسط نتیجه ها، بیش از حضور در فضای سبز و پس از آن می گویند : حتی حضور در فضای مجازی در فضای بوستان ها ، خبر از این کاهش اضطراب می دهد. هنری دیوید تورو نوشت ، لحظه هایی هست ، که همه نگرانی ها و اضطراب ها ، در آرامش نامحدود طبیعت ، محو می شوند «تورو» کسی است که دو سال به تنهایی ، در جنگل ، زندگی کرد. در اتاقکی در ماساچوست آمریکا.

پژوهش تازه می گوید: نیازی نیست که در طبیعت رام نشده ، از زیبایی های زمین ، لذت ببرید ، تنها قدم زدن در  بوستان می تواند تحولی در حال و  احوالتان ، پدید بیاورد. بررسی ها نشان می دهد ، زندگی در کنار فضای سبز ، می تواند به  کاهش سطح نگرانی ها، در انسان کمک کند. کودکانی که در کنار فضای سبز رشد می کنند ، کمتر دچار اختلال روانی می شوند. همچنین رابطه بسیار میان طبیعت و شادی انسان ها ، هم نشان داده شده است.